Still here....

Zo duurt het dagen en nu worden jullie getrakteerd op 2 verhalen in hele korte tijd!

Zoals afgelopen weekend bekend werd gemaakt zit ik nog steeds in Leon. Zaterdag zijn we na het plaatsen van onze verhalen op zoek gegaan naar een telefoon. Erg snel gevonden want de dame van het internet cafe wilde tegen een kleine vergoeding haar mobiel wel even afstaan. Zo konden we contact leggen met Tim, een goede vriend en mede-cogenoot, die hier zijn buitenlandse stage aan het doen is. Gelukkig zat hij erg dicht in de buurt. We spraken af op het centrale plein dat tussen ons in gelegen is.

Na enkele blokken stonden we dan op het plein en aangezien het al behoorlijk donker was geworden was het een drukte van belang. Er stonden tal van kraampjes met eten en drinken en hierendaar een kermis-achtige draaimolentje. Overal zaten mensen te relaxen van de warme dag. (Hier in Nicaragua loopt de temperatuur net wat hoger op dan de omringende landen) Na een half uurtje zagen we al snel een lange blanke jongeman door de menigte komen, wij vallen hier al snel op.

Samen met Tim en nog een vier-tal dames (stagegiers uit amerika, oostenrijk en utrecht) zijn we een lokale trendy bar/restaurant op gaan zoeken. Hoewel de muziek hier enorm hard stond, en er in Duits, Nederlands, Engels en Spaans werd gesproken (een hoop heen en weer geschakel) was het hier erg gezellig en goed eten. Het was wel even wennen aan het tempo, het bereiden van de maaltijd duurt hier nog langer dan in de voorgaande landen, en aangezien wij al 1,5 dag aan het reizen waren vielen we bijna om van de honger!

Na de maaltijd hebben we een wat rustiger kroegje opgezocht waar ik de nodige corona´s en tequila shots heb genuttigd. Aangezien we al om 4 uur op waren en nu bijna het klokje rond waren, maakten we snel plannen voor de zondag en pakten we een taxi terug naar ons hotel.

De zondag konden we niet al te lang blijven liggen, want Tim zou rond 9.30 uur voor de deur staan om ons mee te nemen naar het meer.
Voordat we op pad zouden gaan hebben we eerst de nodige eten en drinken waar meegnomen, en gewapend met flessen cola, water, rum, zakken koekjes, brood, snoepjes en een watermeloen(!) zijn we de bus in gestapt richting het dropje La Plaz. En we hadden al eerder in een zogeheten ´chicken bus´ gezeten (o.a vorige verhaal opgepropt van Managua naar Leon) maar nu hadden we naast de beperkte ruimte ook echte kippen naast ons! Om helemaal volledig te zijn, bleek het om hanen te gaan die mee gingen naar de lokale hanen-vechten. Hoewel dit een nationale ´sport´ is heb ik helemaal niet de behoefte om naar deze dieronvriendelijke traditie te gaan kijken (er zijn hier veel tours die er een dag voor uittrekken). In La Plaz moesten we overstappen op de volgend chicken bus en halverwege de route werden we eruit gezet bij een stoffig zandpad.
Het eerste stuk was behoorlijk vlak maar door open terrein en met de zinderende hete zon boven ons en de zware bepakking werd het een sloppende tocht. Na wat geklauter en door een aantal kuddes met vee te hebben gemanuvreed, kwamen we over de bergkam bij een prachtig kratermeer. Na een kleine 10 min afdalen stonden we aan de rand en hier hebben we de middag heerlijk gezwommen en gerelaxed.
De reis terug moest in een wat hoger tempo want om 15.30 uur ging de laatste bus terug. Gelukkig hadden we deze net gehaald en ook op de terug weg zat ik naast een haan, deze zat gewoon rustig op de schoot van een jongeman in nette kleding. Niet veel later zette hij de kip op de grond en ging deze vrolijk een beetje rond lopen rond onze stoelen, en op dit moment kwam uit de heuptas van deze man een tweede haan! Halverwege kwam er ook nog een hoop gepiep aan de voorkant de bus binnen en een jongedame bleek in haar rechterhand twee kleine kuikentjes te hebben.

Terug in Leon zijn we eerst gaan douchen, door het zweten en het vele zand en stof zagen we niet uit (gelukkig was ik zo slim geweest om een WIT t-shirt aan te doen, wat nu dus een ZWART t-shirt is) en we hadden geluk want we hadden nu wel water. Het blijkt zo te zijn dat er regelmatig geen water uit de kraan komt en daarom staan er ook 2 grote emmers met water klaar in de douche (die prima dienden voor onze handwas!). Tijdens mij douche beurt viel echter de stroom uit en werd het pikkedonker op onze kamer, aangezien dat hier nog wel even kan duren had ik weinig keuze anders dan te genieten van het ijskoude water (warm water is er niet) in het donker.

Nadat we weer helemaal fris en fruitig waren gingen we eerst met Tim in een cafe wat milkshake-achitige dingen drinken waarna we hadden afgesproken om weer met zijn allen te gaan eten. Ditmaal in een ander restaurant, het was heel trendy en leuk ingericht en het eten was geweldig. Het werd weer een gezellige avond! Gezien alle verhalen die we hier hebben gehoord (iedereen is hier wel eens overvallen (geen zorgen moeder pas goed op)) besluiten we s´avonds maar steeds een taxi te nemen.

Vandaag is de planning om eerst (nu) onze foto´s te back-upen en dan de stad te verkennen. Voor morgen gaan we naar een dorpje en vanuit hier 1 van de 3 vulkanen beklimmen (hot, hot) Woensdag zullen we door gaan naar Granada wat een mooie koloniale stad schijnt te zijn waar donderdag om 2uur de veerboot naar het eiland gaat. Hier blijven we tot maandag, want dan komt de volgende veerboot die ons naar de andere kant brengt. Het meer is zo groot (170 bij 60 km) dat de tocht in de veerboot 14 uur zal duren. Aan de overkant zullen we dan waarschijnlijk per boot over de rivier Costa Rica in zakken!

Zover weer de update! Allemaal weer een fijne start van de werkweek toe gewenst en tot gauw!

groetjes Bram